دابه الارض و دجال در تفاسیر قرآن مجید و جلوه ی این دو در شعر فارسی تا پایان قرن نهم

آخر الزمان و ظهور منجی نقطه مشترکی بین ادیان آسمانی است که نشانه های فراوانی برای آن بر شمرده اند. خروج دابه الارض یکی از نشانه هاست. این واژه یک بار در قرآن مجید ذکر شده است. مفسران آن را موجودی عجیب پنداشته اند که وصف مومن را از کافر جدا می کند. یکی دیگر از نشانه های آخر الزمان خروج دجال فریبکار است که او را موجودی یک چشم وصف کرده اند که سوار بر خری عجیب زمین را درنوردیده، ادعای خدایی می کند و کارهای خارق العاده انجام می دهد. با بررسی کتب ابراهیمی می توان به نقش دجال در رویارویی با حکومت دادگستر مصلح جهانی پی برد. این پایان نامه ضمن بررسی این دو واژه در تفاسیر فارسی قرآن مجید به نمود آن دو در شعر فارسی تا پایان قرن نهم می پردازد. واژه دجال در شعر فارسی جلوه ای از فریب، دروغ و ریاکاری است و در تقابل با حضرت مسیح (ع) و حضرت مهدی (عج) قرار دارد.